In Den Haag had­den we een post­ze­gel­tuin­tje van on­ge­veer zes bij zes meter om­ge­ven door hoog­bouw. We wil­den graag iets gro­ters. He­laas werd Den Haag en om­ge­ving on­be­taal­baar en dus zoch­ten we onze heil el­ders. Dat werd uit­ein­de­lijk Strij­en. Eerst werd de wo­ning aan onze wen­sen aan­ge­past en toen kwam de tuin. Er ston­den zeven ber­ken langs de sloot, die door ver­keert snoei­en op punt van om­val­len ston­den en ach­ter in de tuin stond een prui­men­boom met lood­glans. Maar het al­ler­erg­ste was het op­ruk­ken­de ze­ven­blad. In Groei & Bloei lazen we, dat de enige re­me­die daar­te­gen ver­hui­zen was. Echt een op­ste­ker als je net ver­huisd bent. Na veel zwoe­gen en uit­pro­be­ren is het ons re­de­lijk ge­lukt er een ac­cep­ta­bel tuin­tje van te maken met in het voor­jaar veel bloe­sem van di­ver­se vruch­ten­bo­men en ge­du­ren­de de zomer bloei­en­de plan­ten en strui­ken. Het abon­ne­ment op Groei & Bloei was daar­bij een grote in­spi­ra­tie­bron. On­ge­twij­feld valt er nog heel wat te ver­be­te­ren, maar we ge­nie­ten van elk mo­ment in ons tuin­tje.

Het Kemp­haan­pad is au­to­vrij, maar in de aan­gren­zen­de stra­ten zijn vol­doen­de par­keer­ha­vens. Ons huis vindt u ge­mak­ke­lijk te vin­den door de Frie­se wim­pel aan het huis.