Toen we trouwden in 1968 gingen we wonen in Rotterdam Zuidwijk. Na enige jaren zijn we op zoek gegaan naar een huis met een tuin. Het werd Puttershoek aan een autovrij plein. De woonkeuken vonden ze aantrekkelijk. En het mooie vrije uitzicht naar de molen. Het huis ernaast had een grotere tuin. Toen 30 jaar geleden die buren gingen verhuizen hebben we dat huis met de grotere tuin gekocht. De tuin bestond uit een groot gazon met borders en rozen. Dat is in de loop der tijd veranderd. Er kwam een vijvertje, maar de 1^e bleek te veel in de zon te liggen, dus is de vijver verplaatst. Nu is de vijver nog maar 30 cm diep, het is de 3^e versie. Er is ook een fijne rand omheen gekomen, waar je met de kleinkinderen op kunt gaan zitten om de visjes te bekijken. Er komen ook veel vogels op af, ook daar genieten ze van. De kleinkinderen spelen graag verstoppertje in hun tuin, omdat er zoveel leuke hoekjes zijn. We hebben veel varens in de tuin gehad omdat opa die planten stekte. Na een vakantie in Italië hebben we een druiventerrasje gemaakt. Zo veranderde de tuin met ons mee. We hebben altijd gezorgd dat de zichtlijnen kloppen in de tuin. Het krentenboompje en de berk doen het goed. Ook de Hortensia’s annabel en het zebragras worden gekoesterd. We houden van bloemen in de tuin. We hebben meerdere terrasjes, zodat we altijd in het zonnetje kunnen zitten genieten van onze gezellige tuin met al die leuke hoekjes. Hier wilden we blijven en oud worden. Het lot besliste anders en we moesten op zoek gaan naar een appartement. Ook daarmee hadden we geluk, er was er nog eentje beschikbaar met een flink terras.
Afscheid moeten nemen van ons fantastische woonplekje, waar we 50 jaar gewoond hebben, valt zwaar, maar het meedoen aan de Open Tuinen Dag ervaren ze nu als een soort “afscheidsfeestje”.