Sinds 1988 wonen wij aan de Middelweg in Numansdorp. De voortuin was een jaren 70 tuin met coniferen, een gazon met wat randbeplanting. Het tuinieren zit in de familie, mijn vader heeft, ooit, langgeleden, zijn tuin met Mien Ruys aangelegd en met mijn zus Elise deel ik tot op heden onze grote liefde voor tuinen, planten, en alles wat er maar mee te maken heeft. Van ervaring was er bij Johan en mij geen sprake dan wel de liefde voor alles wat groeit en bloeit. Johan komt uit de Betuwe: er moest dus een boomgaard komen. Nul ervaring. Die kregen we na de cursus van het Zuid- Hollands Landschap beheer. Daar leerden we in korte tijd het snoeien van fruitbomen: jonge aanplant, onderhoud snoei en achterstallig onderhoud van hoogstam fruitbomen. Dat hebben we geweten: we werden met een ladder in een fruitboom gezet die 30 jaar niet was gesnoeid, heerlijk was het. Voor de boom wat minder, maar na gefaseerde snoei over 3 jaar was hij “geknipt en geschoren”.

Onze boomgaard bestaat uit hoogstamfruitbomen, met o.a. appels; Rode Boskoop, Sterappel, Brabantse Bellefleur, James grieve, Prince of England, en peren: Juttepeer, Kruidenierspeer, Nashi peer, Giezer Wildeman, Winterrietpeer en Conference. Verder 2 kersenbomen, Amandel en Moerbei. De Breure Hardy heeft in al die jaren geen redelijke peer opgeleverd, nu laat ik er maar een witte roos doorheen groeien. Omgeven door knotwilgen levert dit heel wat snoeiafval op, hiervoor hebben we een houtwal gemaakt waar later in het jaar witte clematissen doorheen groeien. De fazanten, egels en vogels zijn er blij mee. Die kunnen daar veilig broeden. Door ons drukke werk, lukt het gewoon niet om ieder jaar de bomen te snoeien, dus het gras had wel te lijden door gebrek aan zonlicht. “Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat”, dat is mijn motto, en daar wordt het leven een stuk eenvoudiger van. Nu maaien we alleen een looppad langs de bomen en geven gras, klaver, boterbloemen en zelfs brandnetels vrij spel. Vlinders zijn dol op brandnetels! In onze tuin namen de Camassia’s en Leucojum de overhand, waardoor het idee ontstond om deze in de boomgaard te planten. Nu bloeien er vanaf april eerst de sneeuwklokjes, narcissen, daarna witte en gele tulpen, blauwe druifjes gevolgd door Camassia’s en vingerhoedskruit. Mijn zoon Thijmen moest erg hard lachen toen hij de boomgaard met bloeiend onkruid zag, hij vond het meer “lui grasmaaien!” ja, zo kan je het ook zien!

De voortuin is ooit aangelegd met beplanting die ik achteraf vreselijk vond, alleen de buxussen waren nog origineel. Met nadruk op ‘waren’: de buxusmot en schimmel hadden mijn oude buxusspiralen aangetast en toen ik hoorde dat het sproeimiddel slecht was voor vogels hebben we besloten van de ene op de andere dag de spiralen en de haagjes te verwijderen. Nu staan er haagjes van taxus Rependens.

Omdat het nogal veel haagjes waren en dus heel veel plantjes betrof, ben ik zelf gaan stekken, het voorste deel moet nog, in het najaar ga ik weer stekken.

Tussen de voortuin en de boomgaard hebben jaren langs onze paarden gegraasd, maar nadat ons laatste paard in 2017 was overleden was ik helemaal klaar met het verdriet dat dit met zich meenam. Binnen een week was de rijbak afgebroken en van het hout van de paardenboxen heb ik een werkbank gemaakt om te zaaien en te poten.

Ik had geen concreet plan, maar gaandeweg kreeg ik inspiratie waarbij ik de bloemen borders niet aan de rand maar in het midden wilde, zodat de zon op alle planten kon schijnen. Ik wilde een moestuin, klein fruittuin, 2 bloemen borders en er bleef nog een stuk in het midden over. Daar wist ik nog geen raad mee. Maar we konden van start, genoeg werk voor de boeg. De moestuin heb ik in 4 delen verdeeld i.v.m. wisselteelt. De vakken zijn door een Belgisch hek van peren van elkaar gescheiden. Ik zie het verbouwereerde gezicht van Johan nog voor mij, toen ik de mooi uitgekozen fruitboompjes, 40 cm boven de ent had gesnoeid, er stonden alleen maar kleine stammetjes! In de klein fruittuin staan bramen (lochness), frambozen (die het slecht doen), witte en rode bessen, bosbessen, kruisbessen, jostaberry, en rabarber. Rode klimrozen, de Crimson Glory, een sterk geurende theehybride, groeien door de bramen, de donkerrode rozen samen met de bramenbloesem is zo mooi! De roos is wel gevoelig voor ziekten, vorig jaar helemaal bij de grond weggesnoeid om hem weer een frisse start te geven. Afgelopen najaar hebben we “step over trees” gepland, ook weer prachtige fruitboompjes tot 40 cm stam gesnoeid! Dat ziet er dan zo sneu uit! De eerste bloesem hebben we bij de meeste dit jaar al gehad.

De bloemenborders zijn verschillend: 1 met vlammende kleuren en 1 met geel, wit en blauw. Het gras Stipa Tenuissima Ponytail speelde een prominente rol, ik vond het fijn om denkbeeldig een paarde staart te voelen als je met je handen door het gras ging. Maar dat heb ik geweten, het kwam overal op, en het gras werd na een paar jaar steeds lelijker. Ik heb alles er weer uit gegooid en het idee, dat er ooit paarden hadden gelopen, losgelaten. Ze hebben jarenlang het stukje gras bemest waardoor ik nu prachtige bloemen heb. Dat is op zich al een mooie herinnering!

In 2019 hebben we in het middelste deel 2 vijvers gegraven. We dachten 1 vijver per dag, maar na 3 weken waren we nog aan het graven! Wat een hoeveelheid grond komt daaruit! Die grond hebben we maar in de boomgaard tussen de knotwilgen gedeponeerd, niet echt ideaal, maar we moesten het toch ergens kwijt. Nu staan er witte bottelrozen op en groeien er wilde bosaardbeitjes overheen. Om de vijvers staan dahlia’s, canna’s, tetrapanax “Rex”, varens en Ensete banaan. Leuke banaan, maar kan niet tegen vorst, dus deze ondertussen tot een monster uitgegroeide banaan domineert iedere winter onze woonkamer, en zijn blij als het eindelijk 15 mei is en hij weer de grond in kan! Andere bananen staan in pot, hoeven gelukkig niet in de woonkamer, maar kunnen wel iets vorst verdragen en overwinteren in de schuur. Samen met Citrus boompjes,

30 jaar geleden gekocht aan de Bloemen Riviera in Italië, geven de citroenen, mandarijnen, sinaasappels en grapefruit de vijvers verder kleur, en tijdens de bloesemperiode geur. `

Dit jaar hebben we er een huisdier bij, twee bevers. We hebben nog nooit zo snel samen een hek geplaats nadat hij zich tegoed had gedaan aan een van onze knotwilgen. Met stomheid geslagen toen ik zijn knaagkunsten op mijn knotwilg bot gevierd zag. Maar de wilg heeft het overleefd!

Onze tuin is nooit onkruid vrij, dat is onmogelijk, maar iedere vrije minuut die wij hebben zit erin en genieten er intens van.